Mide rahatsızlığı yaşadığını düşünen Lisa Jones, hayatının en kötü haberini alarak bu kabusu nasıl atlatmaya çalıştığını anlattı.
Gelin detaylara bakalım…???
Kaynak:https://www.dailymail.co.uk/femail/ar…
Septik şok nedeniyle komadan çıkma şansının sadece yüzde beş olduğu söylenen kadının dört ay sonra; Sağ bacağının kesilmesinin ardından evinde iyileşmeye başlayan sanatçının sol bacağını kaybetme riski halen devam ediyor.
Hayatta kalmasını 10 yaşındaki ‘kahraman’ kızı Carly-Ann’e borçlu olduğunu belirterek, şunları söyledi: ‘Ben bir anneydim ve o da benim annemdi. O inanılmaz biri ve tüm bunların üstesinden gelmemi sağladı.
Babası James’in kendisine destek olacak özel ekipman için bağış topladığı Lisa, hastalığından önce yoğun bir yaşam sürüyordu, bir temizlik işi yürütüyordu ve kızına bakıyordu. Haziran ayında bir gece saat 3.10’da uyandı ve kustu. ‘Mide ağrısı olduğunu sanıyordum ama günler geçtikçe kendimi daha da hasta hissediyordum’ dedi. ‘Susuz kalmaya başladım çünkü ağzıma bir şey koyarsam kusar ve hastalanırdım.
“Üç ya da dört gün sonra kız kardeşim Tanya şöyle dedi: ‘Bu kadar yeter, ambulans çağırıyoruz.’ Ambulans geldiğinde sağlık görevlileri beni bir sandalyeye oturttu ve üzerinde ‘sepsis şüphesi var’ yazan bir ekran olduğunu gördüm.
Lisa’nın ailesi daha sonra ona ayaklarındaki dayanılmaz ağrı nedeniyle çığlık atmaya başladığını söyledi ancak Lisa bunu hatırlamadı. Sepsis nedeniyle organları iflas eden Lisa, sağlık görevlilerinin onu yaşam desteği ve böbrek diyaliz makinelerine bağladığı Wrexham Maelor Hastanesi’ne götürüldükten kısa süre sonra komaya girdi. Bir gün komada kaldıktan sonra doktorlar ailesine hayatta kalma şansının yüzde beş olduğunu söyledi.
Ancak üç gün komada kaldıktan sonra Lisa’nın bilinci yerine geldi. Lisa şunları söyledi: “Çok sayıda doktor, hemşire ve danışman bana gelip bir mucize olduğumu söylediler. Sepsis, Lisa’nın el ve ayaklarındaki kan akışını etkileyerek onların siyaha dönmesine neden oldu.
Doktorlar asıl enfeksiyonun böbreklerinde olduğuna inanıyor. Lisa elindeki ölü dokuya bakarken yaşadığı şaşkınlığı hatırlıyor. Beş hafta hastanede kaldıktan sonra eve elleri ve ayakları hâlâ siyah olarak döndü. Yürüyemiyordu ama doktorlar onu kurtarmak umuduyla bacaklarını bükmesi için fizik tedavi egzersizleri verdiler.
‘Onları kurtarmak için ayaklarıma kan bulaşması gerektiğini söylediler’ dedi. ‘İlk kez ayağa kalkmayı denediğimde bir daha asla yürüyemeyeceğimi düşündüm çünkü hiç ayakta duramıyordum. “Evde çok çalıştım, kendimi ittim ve yatakta bacaklarımı hareket ettirmeye çalıştım.
‘Babamın doğum günü olan 23 Temmuz’da, iki adım ileri ve iki adım geri attığımı gösteren küçük bir video çektiğimi hatırlıyorum. Video, Lisa’nın ailesinde bacaklarının kurtarılabileceğine dair umutları artırdı ancak sağ ayağındaki siyah doku büyüyor ve kokmaya başlıyordu. Lisa’nın “artık dayanamayacağı” bir noktaya ulaşmıştı. Eylül ayının başında hastaneye gitmesi gerekiyordu ama ağustos ayının ortasında aradı ve ‘Gerçekten bu ayağıma bakmanız gerekiyor’ dedi.
Lisa’ya derhal Glan Clwyd Hastanesi’ne gitmesi söylendi, burada uzmanlar hızla sağ bacağının amputasyonu konusunu tartışmaya başladı. Cerraha şöyle yalvardığını hatırlıyor: “Lütfen mümkün olduğu kadar az kısmını kesin…” Lisa’nın sağ ayağının yarısı alındı. Uyandığında, bacağının büyük kısmının hâlâ yerinde olduğunu görünce sevinç gözyaşları döktü, ancak sonraki birkaç gün içinde ayağındaki doku bozulmaya devam ederek dayanılmaz bir acıya neden oldu.
Ameliyattan üç gün sonra bir uzman Lisa’yı, kemiğe ulaşan bir enfeksiyona yakalanırsa sağ bacağının uyluktan kesilmesi gerekebileceği konusunda uyardı. Alternatif, protez bacak kullanımına olanak sağlayacak şekilde dizin hemen altından ampute etmekti. Lisa bu seçeneği kabul etti. İkinci ameliyatın ardından Lisa, bacağının kesilen kısmının ucuna kramp girmesi nedeniyle acı içinde uyandı.
Üç ya da dört saat boyunca acı içinde çığlık attı, esneyemedi ya da krampı hafifletmek için yürüyemedi. Bandaj nihayet gevşetildiğinde ağrı geçti. Ağustos ayının sonunda taburcu oldu ve kalan ayağındaki ölü dokuyu almak için haftalık olarak hastanede seanslara giriyor.
Doktorlar sol bacağının kesilme ihtimalinin yüzde 50 olduğunu söyledi. Lisa’nın bazı elleri siyah ve uzmanlar parmaklarının kaçınılmaz olarak düşeceğini söylüyor ancak bunun ne zaman olacağını bilmiyorlar. ‘Komaya girdiğimden beri sağ elim kanca gibi bükülmüş durumda’ diye ekledi. Parmaklarım taş gibi sert. Bütün bunlar olmadan üç gün önce akrilik tırnaklarımı yaptırmıştım ama uzamadılar, hâlâ aynı mükemmel pembe tırnaklarım var.
Lisa artık protez bacak alamıyordu. Mevcut sorunlardan dolayı normal bir tekerlekli sandalyeyi kullanamıyor ve kendisine elektrikli tekerlekli sandalye için 38 haftalık bir bekleme listesi olduğu söylendi. Babası James, elektrikli tekerlekli sandalye satın alınmasına yardımcı olmak ve evini daha engelli dostu hale getirmek için 2.500 £ toplamayı umarak bir GoFundMe sayfası başlattı.
‘Mümkün olduğunca bağımsız bir hayat yaşamak istiyorum’ diyen Lisa, sağlık mücadelesi nedeniyle maddi açıdan zor durumda. ‘Akıl sağlığım açısından büyük bir sorundu ama küçük kızım bunu aşmamı sağladı. Geceleri ilaçlarımı almamı sağlıyor. Bana kahve yapıyor. Tekerlekli sandalyeyle dışarı çıktığımda babam ya da partnerim beni itiyor ve formda olduğumdan emin olmak için bana dağıtıyor.
Lisa, ebeveynleri, ortağı Colin ve 14 yaşındaki kızı Evie’nin yanı sıra Clean Queens temizlik şirketini yöneten kız kardeşi Tanya’dan ‘inanılmaz’ destek aldığını ekledi.
“Onlar olmasaydı bu hikayeyi anlatmak için burada olamazdım” dedi. ‘Bir sabah uyandığımda parmaklarım yatakta olacak. Bunlar aklımdan geçiyor ama bir şekilde hepsini beynimin bir yerinde tutmayı başarıyorum.
Hastalıkla ilgili farkındalık yaratmak amacıyla hikâyesini anlatmaya karar veren Lisa, insanları kusma, çok yüksek veya düşük ateş ve üşüme gibi sepsis semptomlarına dikkat etmeye çağırdı.
Peki siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz? Sepsisin etkilerini biliyor muydunuz?
Yorumlarda buluşalım…???
